Eva Bustelo, recuerdos que sostienen el presente

En los caminos de nuestra memoria siempre hay paradas importantes que nos ayudan a crecer, y nos ayudan a explicarnos quienes somos y que queremos ser. 

El proyecto de las Siervas de san José está presente en la vida de mucha gente a lo largo del mundo y de muchas formas, aveces incluso insospechadas, ha ayudado a impulsar historias que seria estupendo podernos contar. Hoy traemos una, la de Eva, que sin duda al escucharla podra evocar otras y nos ayudará tomar conciencia una ve más de la huella que muchas veces dejamos casi sin darnos cuenta...

En torno a la celebración del 8 de Marzo en el Concello de Rois (A Coruña)  se impulsó una campaña denominada "Aloitadoas" (Luchadoras) con la que se queria vivisbilizar a 31 mujeres representantes de las doce parroquias del municipio, que tienen toda una historia detrás y que, muchas del ellas, son auténticas pioneras (http://www.concelloderois.org/gl/39-noticias-educacion-cultura-xuventude-e-deportes/723-aloitadoras-a-diversidade-de-rois-amosada-a-traves-das-facianas-de-31-mulleres). A través de su rostro, de todo lo que expresan con su mirada, con sus manos incluso con sus arrugar,y con su silencio, esta exposición muestra la diversidad y la fuerza de las mujeres en los diferentes contextos.

Entre ellas Eva Bustelo que vivio durante unos años en la Residencia que las Siervas de san José tuvimos en Santiago de Compostela. en la narración de su exxperiencia como mujer "Aloitadora" recuerda aquella época de su vida y lo importante que sigue siendo para ella. La escuchamos. 

Esta que vos sorrí e escribe son eu, Eva Bustelo Vidal. 

Nacín un 29 de marzo do 70 en Liñares, parroquia de Costa. Teño dous irmáns, Paloma e Jose. Son a máis vella dos tres. Crieime nunha taberna rexentada por dúas mulleres loitadoras, miña avoa (a señora Pura) e miña nai (Alicia). Dende moi pequenos os tres irmáns colaboramos en todos os negocios da familia: bar, casa de comidas, serradoirO, repartimento a domicilio, panadería... De miña avoa, xa falecida, aprendín o valor do traballo ben feito, dos bos modais e da constancia (non hai día que non me lembre dela). De miña nai, a importancia da independencia feminina, tanto económica como emocional. De meu pai, a responsabilidade e a honestidade.

Con 4 aniños encariñeime de María Teresa, unha profesoRa que daba clase na unitaria de Liñares, e pasei longas tempadas na súa casa rodeada de cariño. Ela foi a que me transmitiu o amor pola lectura. 

No ano 84 comecei a estudar bacharelato en Santiago e de luns a venres, durante tres anos, convivín con 60 rapazas nunha residencia de mOnxas. Esa experiencia marcou moito a miña adolescencia. Alí asentáronse moitos dos valores que guiarían a miña vida: a tolerancia, a amizade e a solidariedade entre outros. Marisa, a diRectora, foi unha muller moi importante no desenvolvemento da miña personalidade porque, a pesar da miña timidez, soubo axudarme a crer en min mesma e a sacar fóra todo o potencial que levaba dentro. Cursei ata 3º de bacharelato sen rematalo e obtiven o título de auxiliar administrativo, estudos que alternei con algúns anos de solfexo e pIano.

Xa con 21 anos, as miñas ás leváronme a independizarme. Desempeñei distintos traballos, caseime e con 25 anos volvín ao negocio familiar. Na Panadería San José meu pai deunos, a min e a meus irmáns, a oportunidade de traballar con el, facéndome cargo da parte doce da empresa pero empezando Dende abaixo e de forma totalmente autodidacta. Unha vez que meu pai se xubilou fixémonos cargo da empresa, seguindo a tradición familiar e pasando a ser a cuarta xeración que se dedica a este fermoso e sacrificado traballo. O que máis me gusta de ser pasteleira é a parte creativa e a satisfacción que me produce saber que cadA tortiña ou doce que o cliente merca vai proporcionarlle un momento de felicidade.

Son nai divorciada de dous fillos aDolescentes, Carla e Lorenzo, e procuro alimentar a diario unha relación de parella que me fai moi feliz. 

Sigo tendo curiosidade pola vida. Gústame a arte en todas as súas expresións e teño unha relación especial coas palabras; por iso escribo dende nena, como necesidade de botar fóra todo o que sinto. Espero seguir aprendendo da vida e das persoas e poder sEr unha muller de referencia para a miña filla como outras o foron para min.

Nota: En Galicia Aloitadora/o se le llama a la persona que sostiene el caballo cuando se le corta las crines durante la fiesta denominada "Rapa das bestas" que es cuando se bajan del monte los caballos salvajes.